اتصال استخوانی به عنوان پدیده‌ای نوظهور، اخیراً مورد توجه محققین و پژوهشگران قرار گرفته است. خاصیت اصلی این نوع اتصال، افزایش شکل پذیری و در نهایت ضریب رفتار سازه است. اتصال استخوانی عبارتست از تضعیف یا کاهش عمدی ظرفیت خمشی تیر به صورت موضعی در فاصله اندکی از اتصال آن به ستون است که خود سبب افزایش شکل پذیری و دوران پلاستیک اتصال تیر به ستون می‌شود. بدون اینکه سختی و مقاومت آن دچار تنزل قابل توجهی‌ شود. در اتصال RBS که معروف به اتصال استخوانی نیز است، بال‌های تیر به صورت قوسی شکل، برش یافته، لذا‌‌ عملکرد بسیار خوبی در مقابله با بارهای لرزه‌ای نشان می‌دهد.  

اهمیت ستون‌ها در حفظ پایداری سازه بسیار مهم است. در حالی که با خرابی یک یا چند تیر در سازه ممکن است خللی به پایداری کل سازه وارد نشود. لذا در اتصال RBS‌ مفصل پلاستیک دور از اتصال تیر به ستون و در خود تیر ایجاد می‌شود و از شکست در اتصال و جوش بال تیر به ستون جلوگیری می‌کند.

مزایای اتصال استخوانی

‌اتصالات استخوانی در قاب‌های مقاوم خمشی فولادی جهت مقاوم سازی اتصالات صلب موجود و کاهش اشکالات اتصالات صلب در طراحی سازه‌های فولادی جدید مورد بررسی قرار گرفته است.

از مزایای این نوع اتصال حفظ فشردگی مقطع تیر و عدم کاهش قابل توجه در سختی و پیچشی و نیز کاهش کمانش‌های موضعی دانسته شده است. همچنین معیار جدید برای توصیف نرخ کاهش مقاومت پس از رسیدن به بیشینه تحمل بار نمونه مورد استفاده قرار گرفت.

یکی از مهمترین حالاتی که در آن سازه تحت اثر بارهای زلزله دچار خرابی می‌شود، شکست در اتصالات سازه است. گسیختگی در اتصالات سبب از بین رفتن یکپارچگی سازه و خرابی‌های پیش رونده می‌شود.

یکی از راهکارهای پیشنهادی برای بهبود عملکرد این نوع اتصالات، اعمال کاهش موضعی در مقطع تیر معروف به اتصال استخوانی است. در این حالت به فاصله اندکی از بر ستون به صورت موضعی قسمتی از جان تیر بریده می‌شود تا ظرفیت خمشی تیر در آن منطقه کاهش یابد. با این عمل مفصل خمیری دور از محل اتصال تیر به ستون و در خود تیر ایجاد‌ و از شکست در اتصال و جوش بال تیر به ستون جلوگیری می‌شود.

اتصال RBS در مبحث دهم ردیف 1